Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/980

 Sąsiedzi powtórzyli po niej:
 — Tak, to wielka głupota!
 — Nie jest niedorzecznością iść tam, gdzie nie grozi wyraźne niebezpieczeństwo, a tego przecież nikt się nie spodziewa, gdy idzie patrzyć na sztuczne ognie. W takim razie, gdy zdarzy się niebezpieczeństwo i ugodzi, nie jest się niedorzecznym, ale nieszczęśliwym; wszak to samo mogło się i nam wydarzyć.
 Gilbert, poznawszy, że się znajduje w pokoju pana Rousseau, chciał coś powiedzieć.
 Ale, zamiast głosu, krew rzuciła mu się nosem i ustami, stracił na nowo przytomność.
 Rousseau, uprzedzony przez Marat’a, że to mogło nastąpić, nie przestraszył się wcale tym razem; w przewidywaniu, że tak będzie, przyniósłszy go do domu, zamiast położyć do łóżka, umieścić kazał na materacu.
 — Teraz — rzekł do Teresy — będziemy mogli położyć do łóżka tego chłopca.
 — Gdzie?
 — Tu, na mojem łóżku.
 Gilbert usłyszał te słowa; nadzwyczajne osłabienie nie pozwalało mu przemówić zaraz, po chwili dopiero rzekł:
 — Nie, nie tu, na górę!
 — Chcesz wrócić do swojej izdebki?
 — Tak, tak, proszę o to.
 Rousseau, posuwający do przesady tkliwość, zrozumiał zapewne myśl Gilberta, gdyż rzekł do niego łagodnie: