Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/983

 — Pan Jussieu sam ofiarował się ze swoją przysługą — mówił Rousseau. — Co mówisz o stanie piersi tego chłopca, doktorze?
 Znakomity anatomista dotykał kości i opukiwał starannie chorego.
 — Nic niema złamanego! Ale powiedz mi, mój przyjacielu, któż to ściskał cię tak silnie?
 — Zapewne śmierć, panie, — odpowiedział Gilbert.
 Rousseau, zdziwiony, popatrzył na młodego człowieka.
 — Tak, jesteś zgnieciony i zmęczony, mój chłopcze; trzeba ci spokoju, wypoczynku, a wszystko przejdzie niedługo.
 — Tylko nie mówmy o wypoczynku, nato nie mam czasu... — mówił Gilbert, patrząc na pana Rousseau.
 — Co to ma znaczyć? — zapytał Jussieu.
 — Gilbert jest pilnym pracownikiem — odrzekł Rousseau.
 — Tak, ale któż mówi o pracy, w takim stanie?
 — Ten, kto z pracy żyć musi, nie może wypoczywać.
 — Jeść niewiele będziesz, a ziółka nie będą drogo kosztowały.
 — Choćby najmniej kosztowały, jałmużny przyjąć nie mogę.
 — Oszalałeś, Gilbercie! dumę posuwasz do