Strona:PL Dumas - Karol Śmiały.djvu/40

 — Więc dobrze, niech się tak stanie, poddaję się panu, dodał król. Wolę raczej poddać się francuzowi niż anglikowi.
 I rzucając zdala od siebie miecz, oddał mu swoją rękawiczkę.
 Młody Filip, aby nie oddawać swej szabli, odrzucił ją na bok w przeciwną stronę.
 Walka zatem została ukończona; wszakże król zanim go przymuszono do poddania się znajdował się w wielkiem niebezpieczeństwie.
 W chwili, kiedy oddawał szpadę, o pięćset kroków od niego, najdalej znajdował się książę Czarny, zwycięzca, zatrzymał się w środku placu boju i myśląc więcej o swoich przyjaciołach, niż o nieprzyjaciołach, przywołał do siebie hrabiego Warwicka i p. Regnault Cobham, i zażądał od nich wiadomości co się stało z Audleyem.
 — Powiedzcie mi panowie, mówił książę, czy nic nie wiecie o moim wiernym słudze Jamesie Audley, który wykonał ślub, jak to i wam zapewne wiadomo że utrzyma honor dnia dzisiejszego.
 — Dopełnił tego ślubu, najjaśniejszy panie odpowiedzieli obaj szlachetni mężowie,