Strona:PL Dumas - Karol Śmiały.djvu/414

 Ludność Liege nie przypuszczała wcale, aby w tym samym dniu ją zaatakowano, a było to właśnie w niedzielę.
 Czuwali na swych posterunkach przez cały tydzień i czuli się mocno znużeni i wycieńczeni na siłach.
 W godzinie oznaczonej do ataku wojsko burgundzkie ruszyło podwójnym krokiem i zbliżyło się do zasieków zbudowanych przez mieszczan.
 Podzielone było na dwie kolumny i miało rozkaz atakowania miasta z obu stron.
 Lecz na wielkie zdumienie naczelników i żołnierzy, nie znaleziono nikogo, któryby mógł bronić zasieków. Była to godzina obiadu i wszyscy udali się do swych domów.
 „W każdym domu znaleźliśmy nakrycia na stole“, pisze Comines.
 Około południa miasto było już prawie doszczętnie zrabowane.
 Tymczasem król, w chwili odbywającego się rabunku, najspokojniej zasiadł do obiadu.
 Książę pospieszył do niego.
 — Co zrobimy z miastem, Najjaśniejszy panie, zapytał.