Strona:PL Dumas - Karol Śmiały.djvu/425

zrzekł się, po prostu nie chciał mieć ją za żonę.
 Warwick, ten twórca królów, jak go powszechnie nazywano, tak łatwo mógł zrzucić Edwarda z tronu, jak go na nim osadził. Edward uważał się jeszcze za króla, jakkolwiek został opuszczony przez wszystkich.
 Pewnego poranku wszedł do jego pokoju arcybiskup Jorku, brat Warwicka.
 Król spał: Biskup go obudził.
 — Musisz wstać Najjaśniejszy Panie, rzekł.
 — Co znowu, odpowiada król, jeszcze tak wcześnie a ja jestem śpiący.
 Arcybiskup jednak nie ustępował.
 — To niezależy zgoła od twojej woli, Najjaśniejszy Panie. Musisz wstać i udać się zaraz do mego brata Warwicka.
 Edward tedy wstał, ubrał się i wyszedł z arcybiskupem.
 Warwick wysłał go do jednego z zamków, leżących na północy. Miał tedy dwóch królów pod kluczem. Henryk IV także zamknięty był na wieży w Londynie.
 Rewolucja ta skłoniła księcia Burgundzkiego do zaniechania na czas pewien spraw