Strona:PL Dumas - Karol Śmiały.djvu/443

gundczyków, gdy mieszkańcy zamierzyli z murów rzucić zapaloną faszynę.
 Faszyna ta padła na oblegających; którzy przerażeni cofnęli się.
 Wówczas ogień objął cały fort i otaczające go zabudowania.
 Mieszkańcy nie myśleli wcale o gaszeniu pożaru, lecz przeciwnie burzyli domy sąsiednie i rzucali belki, a nawet całe ściany dla podsycenia ognia.
 Walczono tym sposobem od godziny 11. przed południem do godziny 6 wieczorem.
 O godzinie 6 ujrzano na drodze prowadzącej z Paryża, której książę przez lekceważenie wcale nie zabezpieczył, ujrzano ogromne chmary kurzu.
 Był to p. de la Roche-Tesson i Fontenailles, którzy w galopie spieszyli na pomoc Beauvais z garnizonem miasta Noyon, a którzy mieli do przebycia piętnaście mil z okładem.
 Lud przyjął nadciągających obrońców radosnym okrzykiem.
 Ci dzielni ludzie, jakkolwiek znużeni tak forsownym a długotrwającym marszem nie spoczęli, lecz pozostawiwszy swe konie w rę-