Strona:PL Dumas - Karol Śmiały.djvu/642

albowiem skoro tylko papież się ruszy, powstrzyma go od tego koncylium.
 Papież wcale nie ruszył się.
 Jan II. król Aragonu, był związany z Roussillon, prawie przykuty, ale król umiał tak zręcznie wziąć się do tego i takich stanowczych użyć środków, że Jan go puścił z ręki.
 Miał już prawie Nawarrę, przez wnuka tego samego Jana, który z taką trudnością puścił Roussillon — młody książę był jeszcze prawie dzieckiem a Ludwik XI. trzymał go w swych rękach przez matkę Magdalenę, księżniczkę francuzką.
 Dobry ten król był opiekunem sierót, sieroty te wychowywał we Francji, aby równocześnie mieć je i trony ich w swej dłoni, zaczął tedy obdzielać grzecznościami młodego delfina, obiecując mu za żonę córkę Edwarda IV., która była o cztery lata starsza od swego oblubieńca.
 Miał też sobie oddane Anjou i Prowancją od króla René.
 Widzieliśmy nadto, jak on bronił Wawrzeńca Medyceusza.
 Wszystko wiedło się mu szczęśliwie, u-