Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/108

 — Badałem, Wasza Dostojność; ale nie wiedzą nic, oprócz tego, jaką drogą jechał spiskowiec; tego też tylko od nich żądano.
 — Ja zaś spróbuję dowiedzieć się coś więcej od służącego. Jaki to człowiek?
 — Z głupia frant. Nietęgie narzędzie, jednem słowem.
 — Cóż robi w tej chwili?
 — Podaje wieczerzę swojemu panu.
 — Którego umieszczono tak, jak poleciłem, na parterze?
 — Tak jest. Wasza Dostojność.
 — W pokoju bez firanek?
 — Tak jest, Wasza Dostojność.
 — I zrobiliście dziurę w okiennicy?
 — Tak jest, Wasza Dostojność.
 — Dobrze: przyślij mi go tutaj i bądź w pobliżu.
 — Będę na rozkazy.
 — Bardzo dobrze.
 Człowiek w czerwonym stroju spojrzał na zegarek.
 — W pół do dziewiątej — powiedział. — W tej chwili Jego Królewska Wysokość powrócił już z Saint-Germain i zapytuje, gdzie jest Dubois? A że mu powiedziano, iż Dubois nieobecny, zabiera się do jakiegoś szaleństwa. Zacieraj ręce, mości książę, i baw się według życzenia! Nie w Paryżu grozi ci niebezpieczeństwo, tylko tutaj. Ah! zobaczymy, czy i tym razem będziesz sobie drwił z mojej policyi... Otóż i on!