Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/115

 — Zabieraj twoje pieniądze i pamiętaj, że jeżeli powiesz jedno słowo, w dziesięć minut potem umrzesz.
 Oven rzucił się na osiemdziesiąt dukatów, które znikły w jednej chwili w głębiach jego kieszeni.
 — A teraz — zapytał — czy mogę odejść?
 — Odejść? głupcze! wcale nie; Od tej chwili należysz do mnie, bo cię kupiłem i w Paryżu szczególnie będziesz mi potrzebny.
 — W takim razie, będę zawsze na pańskie usługi — rzekł Oven, wzdychając głęboko.
 — Wiem o tem bez twoich zapewnień.
 W tej chwili otworzyły się drzwi i pojawił się Tapinz wyrazem wzburzenia na twarzy.
 — Co się stało? — zapytał Dubois, który się znał na fizyognomiach.
 — Rzecz wielkiej wagi, Wasza Dostojność! — ale trzeba wyprawić tego człowieka.
 — Idź do swojego pana — rozkazał Dubois — a jeśliby pisał, pamiętaj, że pragnę nadewszystko zobaczyć jego pismo.
 Oven, uradowany odzyskaną wolnością, skłonił się i wyszedł.
 — No, i cóż to takiego, panie Tapin? — zapytał Dubois.
 — Po polowaniu w Saint Germain Jego Królewska Wysokość, zamiast powrócić do Paryża, odesłał ludzi i konie, a sam wyruszył do Rambouillet.
 — Do Rambouillet! Regent jedzie do Rambouillet!