Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/202

 — Ale to jeszcze nie koniec. Zdaje się, że Wasza Dostojność miał jakąś niechęć do tego oficera?
 — Ja? nie widziałem go nigdy. Mów wyraźniej.
 — Dowiadywałem się: ten oficer był już od ośmiu lat kapitanem, gdy po objęciu władzy przez Waszą Królewską Wysokość został zdegradowany.
 — Jeżeli tak, to musiał zasłużyć na tę karę.
 — Był to jeden z najdzielniejszych oficerów.
 — Musiał dopuścić się jakiejś podłości.
 — To najuczciwszy człowiek w świecie.
 — Więc należy wynagrodzić mu tę krzywdę.
 — Właśnie w tym celu żądam podpisu.
 — Dawaj, Dubois! I ty czasem miewasz dobre chwile.
 Szatański uśmiech przebiegł po obliczu pana Dubois, który wydobywał w tej chwili drugi papier Regent zaniepokoił się.
 — A to co, ten drugi papier? — zapytał.
 — Wasza Królewska Wysokość — przemówił uroczyście Dubois. — Po wynagrodzeniu niesprawiedliwości, trzeba z kolei wymierzyć sprawiedliwość.
 — Rozkaz uwięzienia Gastona de Chanlay i zamknięcia go w Bastylii! — zawołał Regent. — Ah! rozumiem teraz, dlaczego chciałeś mnie przynęcić dobrym uczynkiem! Zaczekaj nad tem trzeba się zastanowić...