Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/229

 — Co? — wykrzyknął Regent.
 — Wyniosła się — odrzekł Dubois.
 — W jaki sposób?
 — Przez drzwi, naturalnie. Niepodobna o tem wątpić.
 — A pani Desroches?
 — Jest w Palais Royal. Widziałem się z nią przed chwilą. Przywiozła tę wiadomość dla Waszej Królewskiej Wysokości.
 — Nie mogła się oprzeć?
 — Panna wydawała rozkazy.
 — Trzeba było kazać służbie pozamykać drzwi.
 — Pani Desroches zlękła się gniewu panny, a służba zlękła się widoku szpady.
 — Szpady? Upiłeś się chyba Dubois! O czyjejże szpadzie mówiłeś?
 — O szpadzie gotowej na usługi panny Heleny, a należącej do ślicznego młodzieńca...
 — Dubois!
 — Który ją bardzo kocha i jechał za nią z Nantes do Rambouillet...
 — Pan de Livry?
 — Wasza Dostojność zna jego nazwisko?
 — Dubois! jestem zgnębiony! Gdzież ona jest?