Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/240

miast. Zatem należy nam zająć się najpierw tobą. Czy masz pani do mnie zaufanie?
 — Naturalnie, ponieważ Gaston powierzył mnie panu.
 — Zawsze Gaston! — szepnął półgłosem Regent. A potem dodał: — Zamieszkasz pani w tym domu. Za jedynych towarzyszów będziesz miała książki i moją obecność, o ile ci będzie przyjemna. Będziemy rozmawiali o panu de Chanlay.
 Helena zarumieniła się, a książę mówił dalej:
 — Kościół sąsiedniego klasztoru będzie dla ciebie otwarty w każdej porze, a w razie niebezpieczeństwa sam klasztor da ci schronienie i opiekę. Przełożona klasztoru jest moją dobrą znajomą.
 — Jestem już zupełnie spokojna — odparła Helena — przyjmuję ten dom, a dobroć pańska dla Gastona i dla mnie tem więcej pożądaną uczyni mi pańską obecność.
 Regent skłonił się.
 — Niech pani uważa ten dom za swój własny. Jeszcze dziś, przed wieczorem, przyślę tu dwie zakonnice z klasztoru; ich obecność będzie dla panią przyjemniejszą, niż obecność obcej służby... nieprawdaż?
 — Niezawodnie.
 Książę podał rękę Helenie i zwrócił się ku drzwiom.
 — Panie... — zaczęła drżącym głosem Helena.