Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/242

 — Tak. Przejdźmy do twojego gabinetu.
 Regent wszedł pierwszy, za nim Dubois z teką, przygotowaną zawczasu w tym celu. Wszedłszy do gabinetu, Regent obejrzał się.
 — Czy jesteśmy tu dobrze zabezpieczeni?
 — Drzwi są podwójne, a mury mają dwie stopy grubości.
 Regent rzucił się na fotel i zadumał głęboko.
 — Księże — przemówił po chwili tonem stanowczym i surowym — czy de Chanlay jest już w Bastylii? — Powinien już tam być od półgodziny.
 — Więc napisz do pana de Launay. Życzę sobie, żeby de Chanlay został natychmiast wypuszczony na wolność.
 Dubois widocznie spodziewał się tego. Nie wymówił ani słowa, tylko położył tekę na stole i wydobywszy z niej akta, zaczął je najspokojniej przeglądać.
 — Słyszałeś mnie? — zapytał Regent po chwili.
 — Słyszałem.
 — Więc zrób to, co powiedziałem.
 — Niech Wasza Królewska Wysokość napisze sam — odrzekł Dubois.
 — Dlaczego?
 — Bo nikt mnie nie zmusi do podpisania wyroku zguby na Waszą Królewską Wysokość.
 — Zawsze piękne słowa! — zaniecierpliwił się Regent.