Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/243

 — Nie! to nie są słowa, to fakta. Czy pan de Chanlay należy do spisku, czy nie?
 — Należy, ale moja córka go kocha.
 — I to ma być dostateczny powód do uwolnienia go!
 — Może dla ciebie nie, ale dla mnie to wystarcza. Życzę sobie, ażeby de Chanlay został natychmiast wypuszczony z Bastylii.
 — Niech go Wasza Dostojność każe wypuścić; nie przeszkadzam.
 — Ale ty wiedziałeś, że pan de Livry i kawaler de Chanlay są jedną i tą samą osobą?
 — Wiedziałem! I cóż z tego?
 — Chciałeś mnie wprowadzić w błąd.
 — Chciałem cię tylko wyleczyć z czułostkowości, w jaką popadasz, Mości książę! Regent Francyi, zajęty zabawą, przyjemnościami, hołdujący prócz tego najniebezpieczniejszej z namiętności: miłości ojcowskiej. Każde inne uczucie zaspokoi się i zgaśnie, to jedno jest nienasycone i wieczne. Pod wpływem tego uczucia będziesz Wasza Królewska Wysokość popełniał błędy, którym postaram się zapobiegać.
 — I cóż mi szkodzi, że spadnie jedna głowa mniej! — zawołał Regent. — Chanlay nie zabije mnie, gdy się dowie, że to ja go ułaskawiłem.
 — Tak, ale nie umrze też, choć posiedzi parę dni w Bastylii, a koniecznie potrzeba, żeby tam posiedział.