Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/269

 — Kawaier Gaston de Chanlay, którego mam zaszczyt przedstawić — odezwał się gubernator.
 A potem wymieniał z kolei:
 — Książę de Richelieu.
 — Hrabia de Laval.
 — Kawaler Dumesnil.
 — Pan de Malerieux.
 — Ah! — zawołał Gaston, uśmiechając się i kłaniając — cały komplet spiskowych Cellamara.
 — Z wyjątkiem pana i pani du Maine i samego księcia de Cellamare — odezwał się ksiądz Brigaud z ukłonem.
 — Zapominasz pan o dzielnym kawalerze d’Harmenthal i o pannie de Launay — zauważył Gaston.
 — D’Harmenthal z powodu rany zmuszony jest leżeć w łóżku — objaśnił ksiądz.
 — A panna de Launay wchodzi w tej chwili — odezwał się kawaler Dumesnil, zarumieniony z radości na widok kochanki. — Będziemy mieli zaszczyt jeść z nią obiad.
 — Zechciej mnie pan przedstawić — powiedział Gaston. — Pomiędzy więźniami znajomości zawierają się łatwo.
 Kawaler Dumesnil, wziąwszy Gastona za rękę, przedstawił go pannie de Launay! Pomimo całego panowania, jakie Gaston miał nad sobą, nie mógł ukryć swojego zadziwienia.
 — Ah! kawalerze! — zawołał gubernator — widzę, że i ty, tak, jak większość mieszkańców