Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/298

 — Jeżeli to tylko ten sam, o którym mi mówiono i który mieszkał przy ul. Bourdonnais, w zajeździe pod godłem Muids d’Amour, to go znam.
 — Właśnie to on.
 — To człowiek pewny.
 — Tem lepiej, bo od niego zależy życie czterech dzielnych ludzi.
 — Z których jednym pan jesteś? — zapytał Dumesnil.
 — Mylisz się — objaśnił Gaston. — Zdaje się, że dla mnie wszystko już skończone.
 — Jakto! skończone?
 — Tak, jestem skazany.
 — Na jaką karę?
 — Na śmierć!
 Nastała chwila milczenia.
 — To niepodobna! — przemówił kawaler Dumesnil.
 — Dlaczego?
 — Bo jeżeli dobrze zrozumiałem, pańska sprawa łączy się z naszą, prawda?
 — Stanowi jej dalszy ciąg. Ale cóż z tego?
 — Skoro nasza sprawa jest na dobrej drodze, i twoja nie może stać źle.
 — A któż wam powiedział, że wasza sprawa jest na dobrej drodze?
 — Panna de Lannay pisała do mnie wczoraj, że przechadzała się z kawalerem de Maison-Rouge, który, jak wiesz, jest w niej zakochany, z którego się śmiejemy, lecz oszczędzamy go dla interesu. Zażądała ona, tak jak ty, doktora