Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/304

 — O innych! — zawołał Gaston — jest więc ktoś więcej jeszcze uwięziony oprócz mnie i jego.
 — Naturalnie: panowie de Pontcalec, de Talhouet, de Montlouis i du Couedic.
 — Nie rozumiem! — powiedział Gaston, czując, że go ogarnia przerażenie.
 — Jakto! nie rozumiesz, że ci panowie zostali uwięzieni i że w tej chwili w Nantes odbywa się sąd nad nimi?
 — Uwięzieni? — zawołał Gaston. — To niepodobna!.
 — Podaj mi tekę! — zwrócił się d Argenson do pisarza, który stał za nim.
 Wydobył papiery i mówił dalej:
 — To akt uwięzienia i protokół spisany z zeznań; czy pan powątpiewasz o wiarogodności tych dowodów?
 — To wszystko jednak nie przekonywa mnie wcale, żeby uwięzieni mieli mnie zgubić.
 — Powiedzieli wszystko, cośmy chcieli wiedzieć, a z ich zeznań okazała się dowodnie pańska wina.
 — W takim razie, jeżeli om powiedzieli wszystko, nie potrzebujesz pan już moich zeznań.
 — To pańska ostateczna odpowiedz.
 — Ostateczna.
 — Pisarzu! przeczytaj wyrok.
 Pisarz rozłożył papier i czytał obojętnie, nosowym głosem:
 „Zważywszy, że — jak się okazało ze śledztwa, rozpoczętego w dniu 19 lutego — pan