Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/307

 — Ah! panie! — zawołał Gaston, postępując krok naprzód, jak gdyby chciał uścisnąć rękę sędziego — uczynisz mi pan niezmierną łaskę!
 — Pod jednym warunkiem tylko.
 — Pod jakim? Zgodzę się w zamian za tę łaskę na wszelkie warunki, byleby się nie sprzeciwiały mojemu honorowi.
 — Że nie powiesz nikomu nic o tem, iż zostałeś skazany; na to musisz dać słowo honoru.
 — Uczynię to tem chętniej, panie — odpowiedział Gaston — że jedna z tych osób mogłaby życiem przepłacić tę wiadomość.
 — Więc wszystko dobrze się składa. Czy nic więcej pan nie żądasz?
 — Nic, oprócz tego, żebyś pan wpisał do protokołu, że nie powiedziałem nic.
 — Pańskie zaprzeczenia wpisane są już w akta sprawy. Pisarzu! proszę podać panu akta, niech sam przeczyta i podpisze protokoły.
 Gaston usiadł przy stole, a podczas gdy d’Argenson i sędziowie, stojąc około niego rozmawiali między sobą, przeczytał akta całej sprawy i swoje odpowiedzi przy badaniu.
 — Panie, oddaję papiery w całości — odezwał się Gaston. — Czy się zobaczymy jeszcze?
 — Nie sądzę — odpowiedział d’Argenson ze zwykłą swoją brutalnością, która