Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/332

 — Nie, odbędzie się to niezupełnie tak. Ślub będzie w Bastylii, a ja w bocznej kaplicy, gdzie mnie nie zobaczą.
 — Mości książę, proszę, pozwól mi towarzyszyć sobie. Chciałbym widzieć ten obrządek. Powiadają, że takie widoki są wzruszające.
 — Nie chcę; przeszkadzałbyś mi. Twoja brzydka twarz zdradziłaby moje incognito.
 — Piękna twarz twoja, Mości książę, jeszcze prędzej cię zdradzi — odrzekł Dubois z ukłonem. W Bastylii są portrety Henryka IV i Ludwika XIV.
 — To mi pochlebia.
 — Wasza Królewska Wysokość odchodzi?
 — Tak, oczekuję pana de Launay.
 — Gubernatora Bastylii?
 — Tak. Czy będziesz dzisiejszej nocy w Monceaux?
 — Być może.
 — Przebrany?
 — Mam przecież kostyum kapitana La Jonquiére.
 — Takie kostyumy nosi się tylko na ulicy du Bac i w oberży Muid-d’Amour.
 — Wasza Dostojność zapomina o Bastylii, gdzie to przebranie cieszyło się również powodzeniem, nie mówiąc o powodzeniach, jakie je czekają w przyszłości — dodał Dubois z szatańskim uśmiechem.
 — Bywaj zdrów, księże! Dubois skłonił się nizko. Regent wyszedł.