Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/335

 — Kawalerze — zaczął gubernator — jesteś mężczyzną i powiedziałeś, że chcesz, żebym cię traktował jak mężczyznę. Dowiedziałem się, że wczoraj wieczorem przeczytano ci wyrok.
 — I przyszedłeś pan, żeby mnie zawiadomić, iż nadeszła godzina wykonania wyroku, nieprawdaż? — zapytał Gaston, odzyskując zimną krew wobec niebezpieczeństwa.
 — Nie panie; przyszedłem tylko powiedzieć, że się zbliża.
 — A kiedy ma się odbyć egzekucya?
 — Czy mam powiedzieć wszystko kawalerze?
 — Będę panu bardzo wdzięczny.
 — Jutro, o świcie.
 — A gdzie?
 — Na placu Bastylii.
 — Panie — przemówił po chwili Gaston — jestem chrześcijaninem, mam nadzieję, że nie odmówią mi spowiednika.
 — Już tu jest.
 — Czy mogę się z nim widzieć? Za chwilę. Obecnie jest on, jak sądzę, u pańskiego wspólnika.
 — U mojego wspólnika? U kogóż to?
 — U kapitana La Jonquiére.
 — Kapitana La Jonquiére! — zawołał Gaston.
 — Został on skazany tak, jak, i pan i egzekucya odbędzie się jednocześnie.
 — Nieszczęśliwy — szepnął Gaston. — A ja go podejrzywałem!