Strona:PL Dumas - Kawaler de Chanlay.djvu/381

 — Cóż tam nowego, Mości Krzysztofie? — zapytał Pontcalec.
 Mości Krzysztof pochodził z Guer i miał szczególną cześć dla rodziny margrabiów Pontcalec.
 — Nic oprócz tego, o czem panowie już wiedzą — odpowiedział.
 — Więc przynieś nam wina.
 — Chcą się odurzyć — szepnął strażnik, wychodząc. Biedni panowie!
 W chwilę potem skazani usłyszeli śpieszne kroki, zbliżające się do drzwi ich pokoju, które otworzyły się gwałtownie i Krzysztof ukazał się bez butelek.
 — I cóż? — zapytał Pontcalec. — Gdzież jest wino, o któreśmy prosili?
 — Dobra nowina! — zawołał Krzysztof, nie odpowiadając na pytanie Pontcaleca. — Dobra nowina!
 — Jaka nowina! — zapytał Montlouis, wzdrygnąwszy się.
 — Pan de Chateauneuf odwołał stu pięćdziesięciu ludzi, którzy stali już pod bronią na placu Targowym, co przeraziło wszystkich. Ale teraz przysłał im inne rozkazy i powracają do koszar.
 — Kiedy tak — odezwał się Montlouis — zaczynam i ja wierzyć, że nie nastąpi to jeszcze dziś.
 W tej chwili wybiła szósta.
 — Ale ta dobra nowina nie powinna nam