Strona:PL Dumas - Kawaler de Maison Rouge.pdf/198

 — Ja... — odezwał się Maurycy, — przejdę przez mur i będę czuwać w ogrodzie.
 — Dobrze... — odpowiedział Lorin, — przejdź i otwórz nam drzwi od środka.
 — I owszem... — oświadczył Maurycy. — Ale nie ustępujcie stąd i czekajcie, aż was zawołam. Z ogrodu będę widzieć wszystko co zajdzie w domu.
 — Znasz więc ten dom?... — zapytał Lorin.
 — Chciałem go kiedyś kupić.
 Lorin umieścił swych ludzi w rogach parkanu i we wklęsłościach drzwi, a agent policyjny, wziąwszy ze sobą dziesięciu gwardzistów narodowych, udał się, na zdobycie głównego wchodu.
 Ludzie Maurycego pozajmowali stanowiska i ukryli Się jak najlepiej mogli. Każdy przysiągłby, że na starej ulicy świętego Jakóba nic się nadzwyczajnego nie dzieje, że zupełna panuje tam spokojność.
 Maurycy zaczął wspinać się na mur.
 — Zaczekajno... — zawołał Lorin.
 — Naco?
 — Na hasło!
 — Prawda.
 — Goździk i podziemie. Aresztuj każdego, kto ci nie powie tych dwóch wyrazów, a przepuszczaj każdego, kto je powie. Oto twój rozkaz.
 — Dziękuję... — szepnął Maurycy i z wysokości muru skoczył do ogrodu.