Strona:PL Dumas - Kawaler de Maison Rouge.pdf/206

ROZDZIAŁ XXXI.

POSZUKIWANIA

 Maurycy stanął w ogrodzie, naprzeciw okna Genowefy; lecz w oknie tem już nie było światła, bo Genowefa weszła do kawalera de Maison-Rouge.
 Czas też był po temu, gdyż zaledwie Maurycy dopadł cieplarni, otworzyły się drzwi do ogrodu, i pokazał się w nich siwo ubrany człowiek w towarzystwie Lorina i kilku grenadjerów.
 — I cóż? spytał Lorin.
 — Jak widzisz, odrzekł Maurycy, jestem na swojem stanowisku.
 — Czy nikt nie usiłował przebić się przez straż? spytał znowu Lorin.
 — Nikt, powiedział Maurycy, szczęśliwy, że tego rodzaju zapytanie dozwoliło mu uniknąć kłamstwa, nikt! A wy coście robili?
 — My, nabyliśmy przekonania, że kawaler de Maison-Rouge, przed godziną wszedł do tego domu i od tej pory nie wychodził z niego, odparł agent policyjny.
 — I znasz jego pokój? mówił Lorin.
 — Korytarz tylko przedziela jego pokój od pokoju obywatelki Dixmer.
 — A... rzekł Lorin.
 — Do licha! to wcale zbyteczny przedział; kawaler de Maison-Rouge widać jest zuchem nielada.
 Maurycy uczuł, że mu krew bije do głowy; zamknął oczy i ujrzał w nich tysiące gwiazd.
 — Ale, ale!... a cóż na to mówił obywatel Dixmer? spytał Lorin.
 — Uważał to za rzecz wielce dla siebie zaszczytną.