bami nędzników, którzy podług okropnego wysłowienia się Danta, napróżno drugiéj śmierci żądają.
Grupy ósma, dziewiąta, i dziesiąta, umieszczone na dole obrazu, składają, jak powiedzieliśmy, łódka Charona, jaskinia Czyścu i aniołowie sądu, w liczbie ośmiu, którzy z całéj siły dmą w trąby miedziane, dla zwołania umarłych ze czterech stron ziemi.
Nakoniec w grupie jedenastéj, pośrodku prawie części wyższéj obrazu, śród dwóch tłumów szczęśliwych, sędzia najwyższy, siedząc na obłokach, przez straszne skinienie rzuca przekleństwo na potępionych: Ite maledicti in ignem eternum. (Idźcie przeklęci w ogień wieczny). Matka Boska odwraca głowę i dreszcz ją przejmuje. Po prawicy Chrystusa jest Adam, po lewicy Święty Piotr. To samo miejsce wskazał im Dante w swoim Raju.
Dzieło to ogromne wystawione było dla publiczności w dzień Bożego Narodzenia 1541 r.
Ono kosztowało ośm lat pracy. Michał-Anioł miał wówczas 67 lat życia.
Strona:PL Dumas - Michał-Anioł i Tycjan Vecelli.djvu/111
Ta strona została przepisana.
