Strona:PL Dumas - Michał-Anioł i Tycjan Vecelli.djvu/118

sąg albo obraz, wszystko jedno, byle tylko pochodził z ręki Michała-Anioła. Za tę tylko cenę, otrzymasz swoją wolność.«
 Michał-Anioł obiecał. Ale gdy pewien Adjutant księcia Alfonsa przybył dopominać się ze strony swego Pana o dotrzymanie obietnicy, tak niezręcznie przystąpił do tego, że artysta oburzony jego niedorzecznością odesłał go cierpko i z kwitkiem.
 Poseł księcia, lepszy zapewne wojak aniżeli znawca, spostrzegłszy obraz, rzekł: „Jakto! tylko tyle.?“
 W duchu może dodał len poczciwiec: „Nie warto było fatygować się po takę fraszkę.
 „I jakiego jesteście stanu? zapytał surowo Michał-Anioł.
 „Jestem kupcem“ odpowiedział dworzanin, chcąc się popisać z rozumem. Był to rodzaj obelgi dla Florencjan, sławnych po wszystkie czasy ze swego handlu.
 „No! toś źle pokierował sprawę swojego patrona. Ruszaj, jakeś przyszedł.“
 Potém, obracając się do jednego z chłopców