Sama historja tego wielkiego pomnika, który pozostał największym cudem, jaki kiedykolwiek ludzie na ziemi zbudowali, cały tom by zajęła.
Konstantyn założył jego kamień węgielny roku 324. Honorjusz kazał doń wstawić drzwi szczéro-złote, 626 r. W 846 Saracenowie je zrabowali. Podczas wieków 13-go i 14-go różni Papieże zarządzali naprawę starożytnéj świątyni. Mikołaj V powziął zamiar przebudowania Świętego Piotra podług rysunku Leona Chrzciciela Alberti; lecz zaledwie nowe mury wyszły nad powierzchnią ziemi, gdy ten Papież umarł, i wszystko zostało opuszczone.
Nareście Juljusz II, w 73-m roku życia swego, dostąpił sławy położenia, 18 Kwietnia 1506 r. kamienia węgielnego do nowej budowy. Wznosili ją jeden po drugim: Bramant, Rafael, Julian de San-Gallo, Fra Jocond z Werony. Otchłań tego dzieła niezmierzonego pochłonęła summy ogromne, niezliczone, a ono samo, nowożytna Babel, zdawało się mieć przeznaczenie nigdy nie być ukończoném.
Gdy Paweł III, jak do ostatniéj kotwicy zbawienia, uciekł się do wysokiéj znajomości i
Strona:PL Dumas - Michał-Anioł i Tycjan Vecelli.djvu/122
Ta strona została przepisana.
