Strona:PL Dumas - Michał-Anioł i Tycjan Vecelli.djvu/153

młodzieńców znajomych sobie: byli to snycerze.
 Zaraz wpadli na rozmowę o koniu bronzowym Andrzeja Verochio, który dnia lego używał powodzenia. Gdy każdy wynurzył zdanie swoje, mniéj lub więcéj przychylnie o nowym utworze, przyszło do sprzeczki, która z dwóch sztuk malarstwo, czy snycerstwo, zasługuje na pierwszeństwo?
 — Odpowiedź na to, zdaje mi się, bardzo prosta, rzekł najmłodszy z przybyłych, i nie wiem w istocie, czy by tu kto z pomiędzy nas mógł na prawdę powątpiewać.
 — I któraż z dwóch sztuk wydaje się tobie najgodniejszą? zapytał Giorgione z miną drwiącą.
 — Dla Boga! snycerstwo.
 — Ah!... dla czegóż to, mój mistrzu?
 — Ponieważ jest to sztuka trudniejsza, odpowiedział pierwszy snycerz.
 — Ponieważ jest to sztuka trwalsza, dodał drugi.
 — Ponieważ jest to sztuka dokładniejsza, zakończył trzeci.
 — Panowie jesteście w większéj liczbie, odezwał się Tycjan z uśmiechem, i nadużywacie