Strona:PL Dumas - Michał-Anioł i Tycjan Vecelli.djvu/154

swojéj przewagi, chciałem powiedzieć swojej ilości.
 — Pozwól mnie mówić do końca! zawołał Giorgione, zapalony już sprzeczką, i ściskając rękę swego przyjaciela. Co panowie pod tém rozumiecie: sztuka dokładniejsza, sztuka trwalsza, sztuka trudniejsza?
 — Nie ulega wątpliwości, odparł piérwszy snycerz, że każda niewiasta mogłaby pracować pęzelkiem; tym czasem, kiedy do rznięcia kamieni, topienia bronzu i dłótowania marmuru nieodbicie potrzebną jest dłoń mężczyzny.
 — A sztuka trwalsza? powtórzył malarz, zwracając się do drugiego snycerza.
 — Oczewiście, kochany Giorgione, płótno się niszczy, mury pękają, drzewo pruchnieje, a marmur, złoto, albo bronz idą z czasem w zapasy i wieczność urzeczywistniają.
 — Sztuka dokładniejsza!
 — Nie ma co tego dowodzić, jak się mnie zdaje, rzekł trzeci snycerz. Malarstwo może tylko oddać jedną stronę postaci ludzkiéj, tymczasem kiedy nasza sztuka przedstawia ciało w zupełności; potrzeba tylko obejść posąg, aże-