do Ferrary, przyjął go do swego bucentaura[1] do którego mieli prawo wsiadać jedni członkowie familii książęcej.
Na dworze to Alfonsa Tycjan poznał Arjosta, i połączył się z nim uczuciem najszczerszym i trwałym. Ileż to razy, ci dwaj mężowie, tak zdolni pojmować się wzajemnie, udzielali sobie swoich myśli, ubiegali się na wyścigi o oddanie jednego i tegoż obrazu w świetnym stylu, jak w magicznym kolorycie. Tycjan zrobił portret autora Furioso, który mu zań hojnie wynagrodził poświęceniem dwóch lub trzech wierszy w swoim poemacie nieśmiertelnym.
Pewnego dnia, jak się to często wydarzało u stołu księcia, pod koniec uczty rozmawiano o malarstwie, i jakiś dworzanin, który dopiéro powrócił z podróży po Flandryj i Hollandyj, wystąpił z nazwiskiem Albrechta Durer’a, Zdania się podzieliły. Jedni oddawali sprawiedliwość artyście norembergskiemu, którego sława była ustaloną we Włoszech, nadewszystko z ry-
- ↑ Bucentaur (bucentaure) statek galowy, na którym doża wenecki odprawiał zaślubiny z morzem. P. T.
