Strona:PL Dumas - Michał-Anioł i Tycjan Vecelli.djvu/212

 Człowiek ten był przyjacielem Tycjana, równie jak każdego innego, który tylko miał jakie prawo do uwielbienia, albo szacunku współczesnych. Jeden z biografów naszego artysty, P. James Northote, który o nim spisał dwa tomy, najmniéj trzecią ich część poświęcił listowaniu jego z Aretinem. My, nie mając ani tyle miejsca ani tyle czasu, ograniczymy się, dla zapoznania czytelników z tą dziwną osobą, która tyle wyświadczyła usługi naszemu artyście, na przytoczeniu kilku tylko wierszy z listu, i to pisanego nie przez Tycjana, ale przez Vasarego, człowieka nienagannego, pod względem postępowania i obyczajów.
 Wybieramy na los z pośród tysiąca.
 „Messer Piętro divinissimo.
 Inaczej go nie tytułują, jak arcy-boski.
 „Divinissimo e unico poela messer Piętro Aretino.
 „Jeżeli w przeciągu kilku miesięcy nie byłem u Pana, nie znaczy to, żebym nie myślał o nim w każdéj chwili, i w duchu, nie bawił tysiąca godzin w jego łaskawéj obecności. Dosyć dla mnie myśleć o Panu i zapatrywać się na jego obraz, ażeby bez ustanku uprzytomniać sobie