Strona:PL Dumas - Michał-Anioł i Tycjan Vecelli.djvu/219

Ta strona została przepisana.

kniejszym swego zawodu, odmalował do wielkiego ołtarza kościoła Św. Ducha na Lagunie, przepyszny obraz Świętego Ducha, i wkrótce potem ozdobił sklepienie tejże świątyni trzema alfreskami, podziwianémi przez artystów. Obok tych prac, tak rozmaitych i nieskończenie trudnych, wykończał, w chwilach wolnych, portrety Jana Medyceusza, księcia Alby, Elżbiety Massola i małej Adryi, córki Portenia, istoty czarującéj i anielskiéj, którą odmalował w chwili, kiedy nawłóczy igłę.
Treviza okazuje z pychą Zwiastowanie i Zmartwychwstanie Zbawiciela, otoczone grupą cherubinków wdzięku niewymownego.
W Weronie zachowują sławne Wniebowzięcie, które z tylu innemi arcy-dziełami odbyło podróż do Paryża, i które, jak tyle innych arcy-dzieł, po téj wędrówce przymuszonéj, powróciło nakoniec na swoje miejsce. Jeden z Apostołów, uwielbiany w tym obrazie, jest żywym obrazem budowniczego Sanmicheli.
W Breścia umieścił na wielkim ołtarzu kościoła San-Nazzaro ogromny obraz na pięć części podzielony, zawierający Chrystusa, Matkę Boską