malarza, przesyłał mu bez ustanku jedne zlecenie po drugiem, a za każdym nowym obrazem obdarzał go nowémi prezentami, nowémi tytułami nowémi łaskami. Tycjan mianowany został szambelanem cesarskim.
Artysta również nic chciał zalegać monarsze i posłał mu, jeden po drugim, Św. Sebastjana, o który go nalegano listownie; wielki obraz Raj wyobrażający, i Matkę Boską Bolesną, malowaną cudnie na kamieniu, jak dowodzi następujący urywek z jego listu:
Składam dzięki Majestatowi Boskiemu, że malowany przeze mnie na kamieniu obraz Matki Boskiéj Bolesnej doszedł W. C. Mości, jak tego pragnąłem. Jeżeli W. C. Mość będziesz z niego zadowolony, spełnią się wszystkie moje życzenia. W przeciwnym razie upraszam, ażebyś W. C. M. uwiadomić mnie raczył o tém, a będę się starać usilnie zadość Mu uczynić.„ i t. d.
Ostatniem dziełem, jakie Tycjan z Wenecyi posłał Cesarzowi, był, podług wszelkiego do prawdy podobieństwa, wielki obraz allegoryczny, przedstawiający Religją przez Herezją prześla-
