Strona:PL Dumas - Michał-Anioł i Tycjan Vecelli.djvu/254

i zalotnic nadobnych; jest to artysta najzupełniejszy, najcieleśniejszy i najbardziéj pogański epoki Odrodzenia.
 W r. 1512 zaślubił zacną obywatelkę Wenecyi, którą jedni biografowie nazywają Łucją, inni Cecylją. Miał z nią czworo dzieci, z których troje tylko przeżyło: Pompenio, Horacy i Lavinia. Pompenio wstąpił do stanu duchownego i uchodził za najgorszego księdza. Oddany lenistwu i życiu rozpustnemu, roztrwonił w krótkim czasie zasoby i spuściznę, ojcowską, i umarł w całém znaczeniu na słomie. Horacy, charakteru łagogodnego, obyczajów spokojnych, pilny, skromny, zupełnie odwrotny obraz starszego brata, oddawał się malarstwu i dość szczęśliwie dźwigał ciężkie brzemie imienia ojcowskiego. Nakoniec Lavinia (nazywaną przez jednych Joanną, przez drugich Kornelią, biografowie nigdy się nie zgadzają), urodziła się 1530 r. i stała się przyczyną śmierci matki. Łatwo sobie wyobrazić, że ta roskoszna i piękna dziecina była najukochańszą od ojca.
 W najpiękniejszych obrazach Tycjana zawsze można spotkać wizerunek, zarys, wspomnienie