goryczne. Wszystko to nosi cechę skromności i wielkości. Nic w tém spokojném ustroniu nie przeszkodzi rozmyślaniu albo modlitwie. Czystość zarysów, zgodność w układzie, jedność całości przyciąga cię i trzyma pod tajemniczym urokiem.
Po prawéj ręce Juljan Medyceusz: znim energja, śmiałość, siła. U jego stóp leży noc i dzień.
Po lewéj ręce Wawrzyniec: z nim dumanie, łagodność, myśl: stąd ten podziwiający posąg nazwany był Il Pensieroso. Dwie postacie allegoryczne, spoczywające na grobie Wawrzyńca mają wyobrażać Zmierzch i Jutrzenkę. Niech będzie Jutrzenka i Zmierzch; naszém zdaniem nie widziano nigdy doskonalszéj piękności w ideale nowożytnych, jak te cztery allegorje i te dwa wizerunki Michała-Anioła. Nie potrzeba tu objaśnień i rozbioru: sześć posągów oddychają życiem.
Pomiędzy dwoma grobowcami, Michał-Anioł umieścił Matkę Boską i Dzieciątko Jezus. Ta grupa wspaniała jest niedokończona. Postawa i ruch Maryi zdumiewają naturalnością i słody-
Strona:PL Dumas - Michał-Anioł i Tycjan Vecelli.djvu/94
Ta strona została przepisana.
