Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/1007

 — Jaką?
 — Sprawa wiedeńska chybiła.
 — Domyślałem się, rzekł Salvator. Wczoraj też zaleciłem moim ludziom, ażeby się nie mieszali do ruchu.
 — Dobrześ pan uczynił. Dzisiaj chcą koniecznie wywołać wybuch.
 — Wiem o tem.
 — A pańscy ludzie?...
 — Rozkaz wydany wczoraj trwa do dziś. A teraz, generale, mogęż zapytać się, czy wieść, którą mi oznajmiłeś, pochodzi z pewnego źródła?
 — Od pana de Marande, któremu powiedział książę Orleański.
 — Zapewne książę musi mieć szczegóły?
 — Dokładne. Przybył wczoraj kurjer pod pozorem spraw handlowych, przysłany przez dom Akrostein i Eskeles z Wiednia do domu Rotszylda w Paryżu, ale w rzeczywistości dla uprzedzenia księcia.
 — Więc wydano spisek?
 — Niewiadomo czy upadł skutkiem działań policji, czy też wypadkiem, który zmienia postać państw niekiedy. Pan wiesz, co tam postanowiono?
 — Tak, jeden z głównych przewódców sprawy opowiedział nam wszystko. Książę Reichstadt, przez pośrednictwo swej kochanki, wszedł w stosunek z dawnym sługą cesarza Napoleona, generałem Lebastard de Prémont. Młody książę zgodził się uciec, a dzień ucieczki wskazanym być miał przez zerwanie jednej zgłoski w wyrazie CHAIRE wypisanym bronzowymi czcionkami na drzwiach willi położonej między rogatką Meidling i górą Zieloną. Oto wszystko, co wiem.
 — Otóż, w dniu 24. marca, zgłoski E zbrakło. O siódmej godzinie wieczorem, książę zarzucił płaszcz na ramiona i wyszedł. Przybywszy do rogatki Meidling, zastał strażnika (strażnicy w Śchönbrunn należą do żandarmerji dworskiej) strażnik ten zagrodził mu drogę.
 — „To ja, rzekł książę, czy mnie nie poznajesz’?“
 — „Owszem, jaśnie oświecony panie, odpowiedział strażnik kłaniając się, ale...“
 — „Czy będziesz tu jeszcze na straży za dwie godziny?“
 — „Nie, jaśnie oświecony panie, jest wpół do ósmej, a o dziewiątej zmienią mnie.“