jak zobaczymy, to nic zobowiązywało go do niczego a przytem wiemy, co to jest moc obyczaju.
„Panie generale! Mam zaszczyt przesłać wam w załączeniu uchwałę, którą komisja rządowa poleca okazać cesarzowi Napoleonowi, i zarazem zwrócić uwagę najjaśniejszego pana na ważne okoliczności wymagające jego zgodzenia się na odjazd, celem udania się na wyspę Aix.
„Uchwała ta powziętą została tak w interesie jego osoby, jako i w interesie kraju, który powinien mu być drogim.
„Gdyby cesarz nie przychylił się do tej uchwały rządowej, to pan generał rozciągniesz najczynniejszy nadzór tak nad tem, aby jego cesarska mość nie mógł wyjść z Malmaison, jako też, aby nie dopuścić wszelkiego zamachu przeciw jego osobie. Postawisz pan tedy wartę na wszystkich drogach prowadzących ku wnijściom do Malmaison. Piszę do pierwszego inspektora żandarmerji i do komendanta placu Paryża, by oddał do waszego rozporządzenia żandarmerję i wojsko, jakiegobyś pan zapotrzebował.
„Powtarzam, panie generale, że uchwała ta powziętą została całkowicie w interesie kraju i osobistego bezpieczeństwa cesarza. Szybkie wykonanie jej jest koniecznem, zależy od tego los jego cesarskiej mości i jego rodziny.
„Nie potrzebuję dodawać, panie generale, że wszystkie te środki mają być przedsięwzięte w największej tajemnicy.
W godzinę potem, tenże sam generał Becker otrzymał znowu od księcia Otranto, inny list, przesłany mu przez pośrednictwo ministra wojny:
„Panie hrabio! Komisja przypomina panu instrukcje, które przesłała przed godziną. Trzeba wykonać uchwałę tak, jak ją komisja przyjęła wczoraj, i według której Napoleon Bonaparte pozostanie w zatoce wyspy Aix, aż do nadejścia paszportów.
„Wymaga tego dobro kraju, który nie może mu być obojętnym, ażeby pozostał tam dopóki los jego i jego rodziny nie ureguluje się stanowczo. Wszystkie sposoby będą użyte, ażeby ta negocjacja wypadła na jego korzyść.
„Zainteresowany jest w tem honor francuski, ale tymczasem należy przedsięwziąć wszystkie środki ostrożności, by zabezpieczyć osobę Napoleona i sprawić, ażeby nie o-
