Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/1401

 — Niewola angielska.
 — Więc to prawda, co mówił Sarranti? Anglicy blokują port Rochefort?
 — Jeszcze nie, najjaśniejszy panie, ale nastąpi to lada chwila.
 Cesarz zamyślił się.
 — Co chwila, rzekł, spodziewam się glejtu.
 Herbel potrząsnął głową.
 — Nie sądzisz, że go otrzymam?
 — Nie, najjaśniejszy panie.
 — Jakiż jest według ciebie zamiar monarchów sprzymierzonych?
 — Uwięzić waszą cesarską mość.
 — Ależ jam ich przecie trzymał także w rękach, i wypuściłem, oddałem im trony!
 — Może źle uczyniłeś, najjaśniejszy panie.
 — Czy przyszedłeś tylko uwiadomić mnie o niebezpieczeństwie?
 — Przyszedłem życie moje ofiarować waszej cesarskiej mości, jeśli ono tylko na co przydać się może.
 Cesarz popatrzył na człowieka, który mówił z taką prostotą, że można było być pewnym, iż uczyni to, co obiecuje.
 — Ależ, odezwał się Napoleon, ja myślałem, że ty jesteś republikaninem.
 — Jestem nim istotnie, najjaśniejszy panie.
 — Czemuż więc nie widzisz we mnie nieprzyjaciela?
 — Bo przed wszystkiem jestem patrjotą: O! tak, najjaśniejszy panie, ja z głębi serca żałuję, ze wasza cesarska mość nie postąpiłeś jak Washington. Ale jeżeli nie uczyniłeś Francji wolną, przynajmniej uczyniłeś ją wielką, i dlatego to powiadam ci najjaśniejszy panie: „Szczęśliwym będąc i u szczytu chwały, mnie nie widziałbyś już więcej“.
 — Tak, a kiedy jestem nieszczęśliwy i u szczytu niedoli, oddawszy mi majątek, teraz oddajesz życie. Podaj mi rękę, kapitanie Herbel, ja nic już więcej tylko wdzięczność ofiarować ci mogę w zamian za twoje poświęcenie.
 — Czy przyjmujesz je, najjaśniejszy panie?
 — Owszem, ale cóż mi ofiarujesz?
 — Trzy rzeczy najjaśniejszy panie. Chcesz ruszyć na Paryż przez Loarę?... Armia Wandejska pod rozkazami ge-