Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/1465

 — Dopomogę pańskiej pamięci: w zamku Viry, u czcigodnego pana Gerarda.
 — U czcigodnego pana GerardaV Hm!... nazwisko nie jest mi obce.
 — Spodziewam się; jest to majątek, w którym on oddawna nie mieszka, i który wynajął od niego pan Loredan de Valgeneuse dla ukrycia Miny.
 — Miny?... Jakiej Miny? zapytał pan Jackal.
 — Tej dziewicy, która była uprowadzoną z Wersalu.
 — Aha! A cóż się z nią stało?
 — Czy pozwolisz mi pan opowiedzieć sobie jedną anegdotę?
 — Bardzo proszę, pan wiesz z jaką cię przyjemnością słucham.
 — Jeden z moich przyjaciół bawiąc w pewnem mieście za granicą, był tyle nieroztropnym, że grając w karty u jednego wielkiego pana, położył na stole bardzo piękną ta bakierkę, wysadzaną brylantami; tabakierka znikła, a przywiązywał on do niej wielką wartość.
 — Łatwo zrozumieć, rzekł pan Jackal.
 — Nie tyle ze względu na brylanty, ile na osobę, od której ją dostał.
 — Dla mnie miałaby ona wartość z obu przyczyn.
 — Otóż, ponieważ dbał o nią o tyle z jednej przyczyny, ile pan dbałbyś z obu, zwierzył przeto swą przygodę gospodarzowi domu, używając wszelkiego rodzaju omówień, ażeby mu powiedzieć, że ma w domu złodzieja. Ale ku wielkiemu jego zdumieniu, gospodarz jakoś się temu nie zdziwił.
 — „Daj mi pan dokładny opis tabakierki,“ rzekł.
 Przyjaciel mój dał mu żądany opis.
 — „Dobrze, oświadczył gospodarz, po staram się, żebyś pan ją odzyskał.“
 — „Więc udasz się pan do policji?“
 — „O! bynajmniej; byłby to sposób zatracenia jej na zawsze. Przeciwnie nie wspominaj pan ani słówka o kradzieży.
 — „Jakiegoż więc użyjesz pan sposobu?
 — „To moja rzecz, powiem to panu przy zwrocie tabakierki.“
 Po tygodniu, ów wielki pan zjawił się u mojego przyjaciela.
 — „Czy ta? zapytał pokazując mu tabakierkę.