Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/1554

się, że do tych głosów kobiecych miesza się także głos męski.
 — Zapewne jest ci wiadome, kochany kapitanie, dorzucił Jan Robert, że każdy głos ma swoje echo; tylko w ogólności echem głosu kobiety jest głos męski, gdy na odwrót, echem głosu męskiego, jest głos kobiecy.
 — Jeżeli jesteś tak zręczny w rozpoznawaniu głosów zwrócił się Petrus do Ludowika, czy wiesz, czyj jest ten głos męski?
 — Zdaje mi się, odrzekł Ludowik, że mogę równie śmiało wymienić nazwisko kawalera, jak pierwej wymieniłem kobiety i wy sami posłuchawszy tylko z uwagą, nie mielibyście zapewne żadnej wątpliwości.
 Młodzi ludzie zaczęli słuchać.
 — Pozwól zadać sobie kłamstwo, w najgrzeczniejszy sposób, księżniczko, mówił głos za ścianą.
 — Ależ przysięgam ci, że to czysta prawda!
 — Cóż obchodzi ta prawda, jeżeli jest nieprawdopodobną! Powiedz mi prawdopodobne kłamstwo, a będę ci wierzył.
 — No, to zapytaj Paqueretty.
 — O! dobra mi rękojmia! Zofia Arnold odpowiadająca za panią Dubarry! Hrabina du Battoir odpowiadająca za księżniczkę Vanvres! Paqueretta za Chante-Lilas!
 — Słyszycie? powiedział Ludowik.
 — Puszczamy więc ciągle petardy, panie Kamilu? mówiła Chante-Lilas.
 — Więcej niż kiedykolwiek, księżniczko! ale tym razem mam powód: to na cześć twego pałacu przy ulicy la Bruyere, twojej bułanej czwórki, i dwóch wiśniowych dżokejów, a wszystko to ofiarowane darmo.
 — Nie mów mi o tem, zdaje się, że szuka on wieńców z róż i ma zamiar mnie ukoronować.
 — Lub może zachowuje cię na małżonkę.
 — Niedołęgo! przecież jest żonaty.
 — Fe! księżniczko! żyć z człowiekiem żonatym! to bardzo niemoralnie.
 — Proszę! a czemże ty jesteś Och! ja jestem żonatym tak mało! a wreszcie nie żyję z tobą.
 — Nie, jadasz tylko ze mną obiad, i to wszystko. O! panie Kamilu, byłbyś lepiej uczyni! żeniąc się z Karmelitą,