Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/1571

 — Lecz tymczasem ojciec mój umrze niewinnie.
 — Król francuski jest monarchą pobożnym i dobrym, dlaczego nie udałeś się do niego, mój synu?
 — Przeciwnie, udałem się, uczynił dla mnie wszystko, co mógł uczynić. Wstrzymał na trzy miesiące wyrok sprawiedliwości, aby mi zostawić czas przybycia z Paryża do Rzymu i napowrót z Rzymu do Paryża.
 — Po co przybyłeś do Rzymu?
 — Jak widzisz, Ojcze Święty, aby rzucić się do nóg twoich.
 — Nie trzymam w mem ręku doczesnego życia poddanych króla Karola X-go, władza moja rozciąga się tylko do życia duchownego.
 — Nie żądam łaski, Ojcze Święty, ale błagam sprawiedliwości.
 — O cóż jest oskarżony twój ojciec, mój synu?
 — Oskarżony jest o kradzież i zabójstwo.
 — I mówisz, że niewinnym jest tych zbrodni?
 — Znam prawdziwego złoczyńcę i mordercę.
 — Dlaczegóż nie wyjawisz tej straszliwej tajemnicy?
 Dominik szlochając u nóg Ojca Świętego, uderzył czołem o ziemię.
 Leon XII-ty patrzał na młodzieńca z wyrazem głębokiego współczucia.
 — I przyszedłeś mi powiedzieć mój synu?...
 — Przyszedłem ci powiedzieć, Ojcze Święty, tobie biskupowi rzymskiemu, namiestnikowi Chrystusa, słudze Boskiemu, przyszedłem powiedzieć: czyż mam pozwolić na śmierć ojca, mając tu na piersiach, w mem ręku, u nóg twoich, dowód jego niewinności?
 I zakonnik zlożył u nóg papieża spowiedź pana Gerard, napisaną i podpisaną przez niego, opieczętowaną jednak w kopercie. Poczem, wciąż jeszcze na klęczkach, z wyciągniętemi rękoma, z wejrzeniem błagalnem i z drżącemi usty, oczekiwał odpowiedzi swego sędziego.
 — Mówisz, mój synu, powiedział Leon XII-ty głosem wzruszonym, że to wyznanie oddane zostało w twe ręce?
 — Przez samego winowajcę, Ojcze Święty.
 — Pod jakim warunkiem?
 Zakonnik jęknął.
 — Pod jakim warunkiem? powtórzył Leon XII-ty.
 — Pod warunkiem, że wyjawię je dopiero po jego śmierci.