Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/1638

 — O! to tak się mówi: tysiąc franków za zawiezienie listu, a za odpowiedź?
 — Za odpowiedź tyleż.
 — Zatem dwa tysiące: jeden za jazdę tam, drugi z powrotem.
 — Tysiąc franków za podróż w tamtą stronę, tysiąc za powrót, tak jest.
 — Już więc ułożyliśmy się co do wydatków materjalnych wyjazdu; pozostaje do załatwienia strona zaufania, cena samego zlecenia.
 — A! cena samego zlecenia nie jest objętą w tych dwóch tysiącach franków? zapytał Gibassier.
 — Podróżujesz pan w interesie rodziny niezmiernie bogatej, drogi panie Gibassier, więc tysiąc franków mniej lub więcej...
 — Czy zawiele będzie żądać dwa tysiące?
 — Jesteś pan nader wstrzemięźliwy.
 — A więc dwa tysiące na koszta podróży, dwa drugie za załatwienie interesu. Ogółem cztery tysiące.
 I wymawiając te słowa, Gibassier westchnął.
 — Czy uważasz pan, iż to zamało? spytał Salvator.
 — Nie, myślę...
 — O czem?
 — O niczem.
 Gibassier kłamał: myślał, z jaką trudnością zarobi cztery tysiące franków, kiedy przed kilkoma godzinami tak łatwo i bez niebezpieczeństwa, zdobył ich pięć kroć sto tysięcy.
 — Jednakże, mówił Salvator, serce, które wzdycha, za wsze czegoś żąda.
 — Żądza ludzka jest nienasycona, odpowiedział Gibassier sentencją na przysłowie.
 — Nasz wielki moralista La Fontaine napisał bajkę na ten temat; lecz powracajmy do rzeczy, rzekł Salvator i włożył rękę do kieszeni.
 — Czy masz pan list? zapytał Gibassier.
 — Nie, miał być napisany, dopiero jak pan podejmiesz się polecenia.
 — To też podejmuję się.
 — Namyśl się pan jeszcze dobrze.
 — Już się namyśliłem.
 — Pojedziesz pan?
 — Jutro o świcie.