Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/1643

 — A wypełniając?
 — Nie narażasz się na żadne niebezpieczeństwo, tylko to, iż pomagasz uczciwemu człowiekowi do wypełnienia dobrego uczynku. To nie dosyć, wiem o tem, dla umysłu tak wyrachowanego, lecz pomagając uczciwemu człowiekowi do wypełnienia dobrego uczynku, wejdziesz w posiadanie dziesięciu tysięcy franków, które miałeś za stracone.
 — A! dziesięć tysięcy, które pożyczyłem memu chrzestnemu synowi?
 — Te same.
 — A, masz pan słuszność! miałem je za stracone.
 — Odzyskujesz je, a jako dowód oto są dwa, które możesz już włożyć do swej kieszeni. Salvator podał Gibassierowi dwa tysiące franków położone na stole i jeszcze trzy które dołączył do pierwszych.
 — A na to nie potrzeba panu kwitu?
 — Patrzcie, rzekł Salvator, jesteś dowcipny.
 — Tak, i to mnie gubi! Zbyt wiele imaginacji panie, zbyt wiele! Lecz ciągnij pan dalej, co trzeba czynić? gdzie iść?
 — Potrzeba jechać do Vanvres.
 — To niezbyt daleko.
 — Miałeś jechać do Hejdelberga dla czterech tysięcy, pojedziesz chętnie do Vanvres dla dziesięciu.
 — Dla pięciu.
 — Dla dziesięciu, gdyż będziesz miał drugie pięć za powrotem.
 — Jestem gotów udać się do Vanvres; lecz co mam tam robić?
 — Powiem ci. Dla uczczenia swojej nominacji, pan Gerard wydaje dziś obiad na dwanaście osób; nie zaprosił cię z obawy, ażebyś nie był trzynastym i żeby mu to nie przyniosło nieszczęścia.
 — Uważałem w istocie, iż bardzo jest przesądny, rzekł Gibassier.
 — A zatem myślę, iż to będzie najstosowniejsza pora dla dania mu lekcji grzeczności: jak sądzisz?
 — Lecz... ja nic nie wiem, nie rozumiem pana.
 — Zaraz będę się starał być jasnym. Mówiłem ci więc, że pan Gerard, twój kolega, ma dzisiaj dwanaście osób na obiedzie, a między innymi swego pomocnika, sędziego pokoju, radców m unicypalnych; otóż dla powodu, które-