Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/1765

 — Mówmy zatem o naszych drobnych sprawach, gdyż interesy pańskie są mojemi, drogi sąsiedzie. Ale siadajże pan.
 — Nigdy, panie!
 — Jakto, nigdy?
 — Żądaj czego chcesz, panie hrabio, ale nie tego, żebym miał usiąść w obecności twojej, wiem aż nadto dobrze com panu hrabiemu winien.
 — Rób jak ci się podoba, kochany panie. Powiedz mi co cię sprowadza, ale otwarcie, jak do towarzysza, jak do przyjaciela.
 — Panie, jestem obywatelem miejskim i aptekarzem spełniam zaszczytnie oba powołania.
 — Wiem o tem.
 — Spełniam obowiązki aptekarza od trzydziestu lat.
 — Tak rozumiem: zacząłeś pan od aptekarstwa, a to zaprowadziło pana do posiadania własności.
 — Trudno cobądź ukryć przed panem, otóż ośmielam się powiedzieć, iż od trzydziestu lat, chociaż przechodziliśmy przez konsulat i cesarstwo pana Bounapartego, ośmielam się powiedzieć, iż od trzydziestu lat nic podobnego nie widziano, jak to, co się teraz dzieje, panie hrabio.
 — Co pan przez to chcesz powiedzieć? Przestraszasz mnie, kochany panie Renaud!
 — Handel nie idzie, zaledwie człowiek zarabia na życie panie hrabio!
 — Zkąd pochodzi stagnacja w twoim handlu zwłaszcza, kochany panie Renaud?
 — To już nie mój handel, panie hrabio, i to jest najlepszy dowód, jak bezinteresowny jestem w tej sprawie, należy on już bowiem do mojego siostrzeńca; odstąpiłem mu aptekę od trzech miesięcy.
 — I na dobrych warunkach ojcowskich?
 — Ojcowskich, dobrześ pan powiedział: za pomocą wypłat na raty. Otóż, panie hrabio, handel mojego siostrzeńca jest wstrzymany, zawieszony chwilowo, jeżeli mówię chwilowo, jest to raczej nadzieja niż przekonanie.
 — Tam do licha! zawołał przyszły deputowany. Któż to tamuje handel pańskiego siostrzeńca, kochany panie Renaud? Cżyżby powodem tego były jego przekonania polityczne, albo też twoje może zanadto daleko posunięte?
 — Wcale nie, przekonania polityczne wcale w to nie wchodzą.