Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/1798

przeważającą liczbą głosów. W Rouen, kandydat rządowy otrzymał zaledwie, 37 na 967 głosujących. Nie można się było mylić co do zaczepnego charakteru tych nominacyj, albowiem w liczbie świeżo wybranych figurowali: La Fayette i Lafitte.
 Pan Rappt wszelako wracając od monsignora Coletti, dalekim był od czynienia wszystkich tych uwag. Pragnął zastąpić pana de Villele i postępował tak, jak pan de Villele byłby postępował na jego miejscu, to jest, pracował na swoją rękę, dla własnego interesu. Chciał być deputowanym najpierw, ministrem później, i dlatego nie cofał się przed żadną przeszkodą. To prawda, iż spoglądał z taką pogardą na wszystkie przeszkody, jakie spotykał, że nie wielką miał zasługę usuwając je.
 Z powrotem do pałacu przeszedł przez boczne schody i wszedł do gabinetu.
 Pani de la Tournelle tylko co była wyszła; zastał Bordiera.
 — W sam czas pan hrabia wraca, powiedział sekretarz, czekałem niecierpliwie.
 — Co takiego, Bordier? spytał deputowany, rzucając na stół kapelusz i opadając na fotel.
 — Nie skończyliśmy jeszcze z wyborcami, odpowiedział Bordier.
 — Jakto?
 — Oswobodziłem pana od reszty pozostałej, wyjąwszy jakiegoś jednego, którego niepodobna mi jest się pozbyć.
 — Czy znany?
 — O ile mieszczanin może być znany. Rozporządza on stu głosami.
 — Jak się nazywa?
 — Brever.
 — Co robi ten Brever?
 — Piwo.
 — Więc to dlatego nazywają go Cromwellem tej części miasta?
 — Tak, panie hrabio.
 — Ph! odetchnął Rappt z pewnym niesmakiem. Czego on chce, ten handlarz piwa?
 — Tego niewiem z pewnością, czego on chce, ale wiem czego nie chce: on nie chce pójść sobie precz.
 — Czegóż żąda nareszcie?