Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/2013

 — Co się tu dzieje? zapytał.
 — Mój ojciec! zawołała księżniczka przestraszona.
 — Pan marszałek! wyrzekł Salvator, kłaniając się.
 Był to w samej rzeczy marszałek de Lamothe-Houdan.
 Całą poprzednią noc służba czuwała.
 Dwa strzały nie zbudziły nikogo.
 Tylko marszałek nie spał. Usłyszawszy, zadrżał i rzucił się do parku. Stanął osłupiały, spostrzegłszy o tej godzinie nocy i przy tak dotkliwem zimnie, księżniczkę Reginę sam na sam z posłańcem. Nie mógł streścić inaczej swego zdziwienia, jak przez te wyrazy:. Co się tu dzieje?
 Księżniczka milczała.
 Salvator postąpił do marszałka i skłoniwszy się powtórnie, powiedział:
 — Jeżeli pan marszałek chce mnie posłuchać, wytłómaczę mu co się tu stało.
 — Mów pan, wyrzekł surowo marszałek, chociaż ja nie ciebie pytam, i dziwnem mi się wydaje, że zastaję cię tu o tej godzinie wraz z księżniczką.
 — Mój ojcze, zawołała młoda kobieta, dowiesz się wszystkiego, ale bądź pewien naprzód, że nic się tu nie stało takiego, za co byś musiał się rumienić.
 — A więc, mówcież, jedno lub drugie, powiedział pan de Lamothe-Houdan.
 — Kiedy mi pozwalasz, panie marszałku, to wytłómaczę wszystko.
 — Dobrze, panie, wyrzekł marszałek, ale śpiesz się, przedewszystkiem bądź łaskaw powiedzieć z kim mam zaszczyt mówić?
 — Nazywani się Konrad de Valgeneuse.
 — Ty? zawołał pan de Lamothe-Houdan, patrząc bystro w oczy młodemu człowiekowi.
 — Ja, panie marszałku, odpowiedział Salvator.
 — Pod tem ubraniem? zapytał pan de Lamothe-Houdan, spoglądając na kaftan i pantalony aksamitne posłańca.
 — Zaspokoję ciekawość pańską przy innej sposobności, panie marszałku, dziś zaś będzie pan łaskaw zdać się na opinię hrabiny, która mnie zna oddawna.
 Marszałek zwrócił się do młodej kobiety.
 — Mój ojcze, powiedziała Regina, przedstawiam ci pana Konrada de Valgeneuse, jako najuczciwszego i najgodniejszego człowieka, jakiego znam po tobie.