Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/666

 W kilka dni potem, Senat w Chambery wydał rozkaz, ażeby niezwłocznie wydobyto nieboszczyka i pochowano go w ziemi poświęcanej.
 W Sabaudji o wiele więcej było swobody, niżeli we Francji.
 Panna George, aktorka, w całym rozkwicie piękności swej i talentu, po świetnych wystąpieniach we Flandrji francuskiej, miała grać raz jeszcze w Amiens przed odjazdem na Południe; lecz między dyrektorem teatru a Saint-Acheul, rozbijała się jednocześnie sprawa, w której chodziło o niedozwolenie artystce wyjazdu z miasta.
 Miała wystąpić raz ostatni w „Leonidasie Pichat’a, którą to sztukę grywano wówczas na całym obszarze Francji.
 Otóż Jezuici nie pozwalali, aby obchodzono tak uroczyście zwycięztwo Greków.
 Zmierzano ku „terroryzmowi białemu“ to prawda, ależ to zawsze terroryzm.
 Warowne zamki Hiszpanji, Włoch i Czech rojące się więźniami, dowodziły tej okrutnej dążności.
 Dziś wiemy jacy to rycerze wziąć mieli udział w krwawych zapasach, stających się co chwila bardziej nieuniknionemi: znamy ich wszystkich: wojskowych, adwokatów, bankierów, przemysłowców, artystów i t. p.
 Od owych czasów spostrzegano zarysowujące się w cieniu postaci dziedziców wielkich mężów z roku 1789, mimo różności zdań, łączące się w masy oporne przeciw koterji będącej u steru.
 W szeregu walczących stała także prócz dziennikarstwa — Scena.
 Dla rozwinięcia nasego opowiadania musimy tu tylko powiedzieć, że dawny teatr „de la Foire“ mieścił się w szałasie umieszczonym między teatrem Gaieté, a Madame Saqui, w szałasie należącym do niejakiego pana Galileusza Kopernika, tak zwanego z przyczyny, iż ukazywał widzom gwiazdy o samem południu.
 Dodajmy, aby czytelnik powziął natychmiast wyobrażenie o sławie tej osoby, nabytej w skutek „Przedstawień dawanych z najświetniejszem powodzeniem (jak to opiewało jego obwieszczenie) w obec znakomitszych władców europejskich,“ że był on szwagrem znakomitego Zozo z Północy, o którym mówiliśmy w życiorysie przyjaciela