Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/684

 — Mówiłem, że winien mi jesteś sto siedmdziesiąt pięć franków i czternaście centimów.
 — Ja zaś mówiłem, odrzekł gałganiarz, który nie zatracił dotąd pamięci liczb, że winien jestem nie więcej nad siedmdziesiąt pięć liwrów i dziesięć soldów.
 — Upierasz się bowiem przy obliczeniu samego tylko kapitału.
 — Istotnie, odrzekł Haczyk podając kubek do napełnienia, liczę jedynie kapitał.
 Zwierzynka nalał po brzegi, mówiąc:
 — Ależ po dodaniu odsetek składanych, suma wyniesie sto siedmdziesiąt pięć franków i czternaście centimów.
 — Jakimże to sposobem siedmdziesiąt pięć liwrów z dziesięcioma soldami przynieść mogą aż tyle w ciągu siedmiu miesięcy?...
 — W ciągu ośmiu.
 — Niechby i ośmiu, cóż to wynosić może?
 — Zobaczysz zaraz... Dziś upływa ośm miesięcy od czasu gdy przeniosłeś się do mnie na mieszkanie...
 — Szczęśliwy czułem się wtedy, wtrącił z westchnieniem Haczyk, wspomniawszy, z jaką to wówczas łatwością Zwierzynka wypuszczał z kieszeni śliczne piętnasto-soldowe sztuki.
 — O! i ja także! zawołał towarzysz przywodząc sobie na pamięć błogosławione chwile pobytu panny Bebe. Cóż chcesz, przyjacielu! człowiek starzeje się i więdnieje codziennie.
 — Prawda to święta; jest to wyraźne przeciwieństwo długów, które potężnieją starzejąc się.
 — Dzieje się tak z powodu narastania odsetek, powtarzał Zwierzynka... Mówiliśmy więc, iż przed ośmioma miesiącami osiadłeś u mnie; izbę wynająłem ci za pięć franków miesięcznie.
 — Przyznaję.
 — Bardzo to szczęśliwie! Począwszy od pierwszego miesiąca, przestałeś płacić.
 — Dlatego jedynie, ażeby nie nabrać tak brzydkiego przyzwyczajenia.
 — Pięć razy ośm czyni czterdzieści.
 — Rzeczywiście, tylko, że od czterech tygodni nie mieszkam już u ciebie, a zatem pięć razy siedm, czynić będzie trzydzieści pięć.