Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/685

 Zostawiłeś w izbie stary kosz, co właśnie przeszkodziło mi w wynajęciu mieszkania.
 — Wszak mogłeś wyrzucić go na śmiecie.
 — Tak, żebyś powiedział, iż wewnątrz mieścił sto tysięcy franków.
 — Więc mniejsza o to, niech będzie ośm miesięcy lecz zaraz jutro przychodzę zabrać ów koszyk.
 — O! nie, braciszku, to przecież mój zastaw!
 — Jakto chcesz, żebym wciąż płacił za mieszkanie starego grata!
 — Zapłać moje sto siedmdziesiąt pięć franków i czternaście centimów, a sprawa załatwi się gładko.
 — Wiesz przecie, że nie posiadam ani jednego solda na twoje sto siedmdziesiąt pięć franków!
 — A więc nie spieraj się o ścisłość rachunku.
 — Licz zatem... ale wprzód nalej.
 Gałganiarz, siódmy czy ósmy spełniał już toast, bo nie zwykł nigdy tego obliczać, a towarzysz mówił w dalszym ciągu:
 — Ośm więc miesięcy po pięć franków, wyniesie razem czterdzieści franków, do jakich przydać trzeba pożyczone w rozmaitym czasie trzydzieści pięć franków i pięćdziesiąt centimów.
 — Więcej, niż w sześćdziesięciu dawkach.
 — W każdym razie pożyczone, nie zaprzeczysz?
 — Nie, uznaję się dłużnikiem co do siedmdziesięciu pięciu liwrów i dziesięciu soldów, powiadam to każdemu kto chce słuchać, wykrzykiwać gotów jestem z dachu! A zatem, od pożyczki takiej, licząc po dwanaście od sta...
 — Aż dwanaście! Prawo nie pozwala brać więcej nad pięć... sześć co najwięcej.
 — Mój drogi Haczyku, zapomniałeś, iż narażałem kapitał.
 — Prawda, zapomniałem o tej okoliczności.
 — Zgadzasz się więc na dwanaście? mówił Zwierzynka nalewając znowu wódkę.
 — Dobrze!
 — Otóż, za pierwszy miesiąc po dwanaście od sta, czyni dziewięć franków i dwa centimy, a dodawszy to do siedmdziesięciu pięciu franków pięćdziesięciu centimów, wypadnie ośmdziesiąt cztery franki pięćdziesiąt dwa centimów.
 — A! to jeden miesiąc?