Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/800

 — Fantazje niezmiernie kosztowne!
 — Uczynimy im zadość.
 — Słowem, mogę wam wyświadczyć wielkie przysługi.
 — Wyświadcz je, kochany Gibassier, zapłacimy za nie.
 — Teraz, niech mi pan pozwoli powiedzieć kilka słów, które zaświadczą do czego jestem zdolny.
 — O! mnie wydajesz się zdolnym do wszystkiego, generale!
 — I jeszcze do wielu innych rzeczy; zobaczy pan.
 — Słucham.
 — Od czego zależy wielkość i całość państwa?... Od policji, wszak tak?
 — Prawda, generale!
 — Kraj bez policji, jest to wielki okręt bez busoli i steru.
 — Jest to porównanie zarazem trafne i poetyczne, Gibassier.
 — Można więc uważać posłannictwo policjanta za najświętsze, najdelikatniejsze i najpożyteczniejsze ze wszystkich posłannictw.
 — Nie ja to przeczyć ci będę!
 — Zkąd więc pochodzi, że dla spełnienia tego posłannictwa zachowawczego, zazwyczaj wybierają idjotów najgorszego gatunku? Zkąd to pochodzi? Ja panu powiem: oto ztąd, że policja zamiast zajmować się wielkiemi kwestjami państwowemi, wchodzi w najpośledniejsze szczegóły i przedsiębierze zajęcia wcale niegodne siebie.
 — Mów dalej, Gibassier.
 — Wydajecie kilka miljonów na wyszukiwanie spisków politycznych nieprawdaż? I wieleż to odkryliście ich od roku 1815?
 — Od roku 1815, rzekł pan Jackal, odkryliśmy ich...
 — Ani jednego, przerwał Gibassier, boście je wszystkie zrobili sami.
 — To prawda, odpowiedział pan Jackal, teraz, kiedy jesteś nasz, nie będę nic przed tobą ukrywał.
 — A zkąd się to wzięło? Ztąd że nie macie śmiałości przystąpić otwarcie do czterech lub pięciu wielkich przywódców spisku, o których ocieracie się codzień w ulicach Paryża. Obchodzicie drzewo, a nie śmiecie uderzyć siekierą w pień; a dlaczegóż to? Dlatego, że nieszczęśliwi agenci, których używacie, mają oczy a nie widzą, mają uszy, a nie słyszą; dlatego, że posłannictwo ich uczynili-