Strona:PL Dumas - Naszyjnik Królowej.djvu/201

XXIV

BAL W OPERZE

 W chwili, gdy Oliwja, zdumiona znakomitem imieniem które wymówiło błękitne domino, stanęła wyprostowana ażeby przypatrzeć się lepiej, dwa inne domina, unikając gwarnego tłumu, schroniły się u wejścia do galerji.
 — Oprzyj się o ten filar, hrabino — odezwał się głos, który uczynił silne wrażenie na blękitnem dominie.
 Jednocześnie wielkie domino pomarańczowe, które znamionowało raczej siłacza, aniżeli gładkiego dworaka, przebiło się przez tłumy i szepnęło błękitnemu:
 — To on!
 — Dobrze — odpowiedziało błękitne.
 I skinieniem oddaliło żółte domino, poczem, zwracając się do Oliwji, szepnęło do ucha:
 — Słuchaj, malutka, teraz na nas przyszła kolej pobawić się trochę. Teraz właśnie nastręcza się ku temu sposobność.
 — Jaka?
 — Czy widzisz to czarne domino? jest to pewien niemiec, a mój przyjaciel. Zwiódł mnie, iż nie przyjdzie na bal, tłumacząc się migreną.
 — A ty powiedziałeś mu także, że nie będziesz?
 — Tak.
 — On jest z kobietą?
 — Tak.
 — Kto ona?
 — Nie znam jej. Podejdźmy do nich. Udasz, że jesteś niemką i ust nie otworzysz nawet, aby nie poznano cię po paryskim akcencie.
 — Wybornie. A ty będziesz intrygować?